Z powłokami z czystej cyny lub wysokocynowych stopów jest związane zjawisko zarazy cynowej. Czysta cyna, tzw. cyna biała, która jest błyszczącym, ciągliwym metalem w temperaturze pokojowej, występuje w dwóch odmianach alotropowych alfa i beta. W temperaturze poniżej 13,2°C zachodzi przemiana alotropowa cyny beta w cynę alfa, której szybkość jest największa w temperaturze ok. -30°C. Przemiana alotropowa jest połączona ze znacznym wzrostem objętości i pojawieniem się du­żych naprężeń wewnętrznych, które powodują rozkład cyny metalicznej (beta-cyna) w niemetaliczną cynę szarą (alfa-cyna), która występuje w postaci proszku. To zjawi­sko nazywane jest zarazą cynową (ang. Tin pest).

Powyżej temperatury przemiany alotropowej zjawisko zarazy cynowej nie wystę­puje. Zaraza cynowa nie występuje w lutach cynowych zawierających powyżej 5% ołowiu, 0,5% antymonu lub 0,1% bizmutu. Dlatego, aby uniknąć zjawiska wy­stępowania zarazy cynowej, które mogłoby niekorzystnie wpłynąć na niezawodność połączeń lutowanych pracujących w trudnych warunkach klimatycznych, do wyso­kocynowych lutów dodaje się niewielkie ilości np. antymonu.