W próbie korozji miedzi badanym topnikiem, korozja jest wynikiem postępującej reakcji chemicznej między miedzią, spoiwem, a składnikami pozostałości topnika. Próbę korozji miedzi stosuje się do topników typu 1. Polega ona na ocenie miedzianej płytki próbnej na której stapia się pastylkę lutu wraz z badanym topnikiem, a następnie płytkę poddaje się kontrolowanym narażeniom temperatury i wilgoci. Dla topnika wykazują­cego działanie korozyjne, po próbie lutowania i kondycjonowaniu w określonych wa­runkach środowiskowych, pojawiają się na podłożu miedzianym stale produkty korozji. Mogą się one pojawiać na granicach resztek topnika na miedzi, jako plamy pod resztka­mi topnika czy też jako nieciągłości lub pęknięcia w resztkach topnika. W każdym przy­padku produkty korozji mogą być koloru zielonego, niebiesko-zielonego lub białego.

Korozja miedzianej płytki próbnej, jeśli występuje, jest oceniana za pomocą mikro­skopu o niewielkim powiększeniu. Badanie przeprowadza się według normy PN-EN ISO 9455-15 [21], która do tej próby przewiduje użycie stopu SnPb i temperaturę 235 ±5°C do stopienia lutu z topnikiem. Obecnie brak jest normy, która uwzględ­niałaby stosowanie stopów bezołowiowych, dlatego proponuje się przeprowadzanie tego badania w temperaturze lutowania zalecanej dla danego stopu bezołowiowego, np. 260°C dla stopu typu SAC. Gotowe miedziane płytki próbne ze stopionym lu­tem i pozostałościami topnika kondycjonuje się w temperaturze 40 ±2°C przy wil­gotności względnej od 90 do 95% przez 3 doby. Ocenę próbek po kondycjonowaniu na obecność produktów korozji przeprowadza się mikroskopowo przy 20-krotnym powiększeniu.

Topnik jest niekorozyjny, jeżeli pozostałości topnika są półprzeźroczyste, koloru od brązowego do brązowo-zielonego lub na powiększeniu występuje obszar oliwkowo-zielony, będący wynikiem rozpuszczonych soli miedzi, a także nie ma śladów jakiegokolwiek narastania produktów korozji, choć może wystąpić spękanie pozo­stałości topnika. Przykład topnika ocenionego jako niekorozyjny po próbie miedzi przedstawiamy na poniższym zdjęciu po lewej stronie. Jeżeli na granicy topnik/miedź występują niebieskie plamy o różnej wielkości i róż­nym stopniu nasycenia barwy, nadto obserwuje się narastanie produktów korozji pod pozostałościami topnika oraz w pęknięciach tych pozostałości, świadczy to o korozyjnym charakterze topnika. Niedopuszczalne też jest występowanie białych produktów korozji. Przykład topnika korozyjnego po próbie korozji miedzi przed­stawiono na poniższym zdjęciu po prawej stronie.