Metoda meniskograficzna jest dynamiczną metodą pomiaru siły i czasu zwilżania płytek miedzianych z naniesionym topnikiem, zanurzanych w kąpieli lutu o okre­ślonym składzie i w określonej temperaturze. Skuteczność działania badanego top­nika ocenia się w porównaniu z działaniem topnika wzorcowego. Badanie przepro­wadza się na czułej wadze meniskografu. Badanie przeprowadza się wg metody opisanej w normie PN-EN ISO 9455-16. Płytki miedziane do badań muszą być świeżo oczyszczone roztworem składającym się z wodnego roztworu mieszaniny kwasów siarkowego i azotowego. Tradycyjnie pomiar dla topników typu 1 i 2 wykonuje się wobec stopu Sn60Pb40 w temperaturze 235 ±2°C. Obecnie brak jest norm lub ich uaktualnień o warunki pomiarów topników wobec stopów bezołowiowych. Na ogół do prób wybiera się ten stop bezołowiowy, który ma być rzeczywiście zastosowany do lutowania (SnCu. SnAgCu czy inny), a pomiar wykonuje się w temperaturze 250°C a nawet 260°C. Z krzywej meniskograficznej odczytuje się czas zwilżania oraz maksymalną siłę zwilżania.

Skuteczność działania topnika ocenia się na podstawie czasu i siły zwilżania próbki miedzianej przez dany stop w obecności badanego topnika. Za zadowalającą sku­teczność przyjmuje się taką. dla której czas zwilżania podłoża przez stop jest krót­szy niż 2 s. a maksymalna siła zwilżania jest równa lub większa od odpowiedniej siły dla topnika odniesienia.